Siedzę sobie przy porannej kawie i próbuję coś napisać. I nie potrafię. Myśli zajęte zupełnie innymi sprawami. Wiecie, jak to jest, niby się funkcjonuje ale, jak automat, jak kukiełka pociągana za sznurki.
Dzień i noc. Poranek czy wieczór. Cztery jasne ściany w szpitalu i jedna kolorowa plama na tej ścianie. Obraz, który mimowolnie przyciąga wzrok zielonymi kolorami.
Mijają dni i noce, widok zawsze ten sam.
Aura za oknem się zmienia, słońce, deszcz, ciepło, zimno. Bez znaczenia.
Jasne ściany i zielony obrazek cały czas na miejscu.
Kochani, trzymajcie kciuki za mojego tatę
.JPG)
.png)
.jpg)
.jpg)
.JPG)
Posty
Mnie też ciągle się śni ta straszna ściana. Tatuś błądzący wzrokiem po niej i zatrzymujący oczy na obrazie. Trudno tak patrzeć jak ukochana osoba, która nas wychowała gaśnie w oczach... Jednak nie mamy wpływu na to, nic już nie możemy zrobić tylko Go odwiedzać, pomagać i modlić się ...a może jeszcze jest nadzieja? Siostrzyczko, ja odwracam trochę myśli i staram się robić zdjęcia, czegoś, co jest pod ręką, na dworzu w ogródku... Jak mi wyjdzie jakieś ładne zdjęcie, to się cieszę i myślę, że tato byłby dumny może ze mnie , wszak jest dobrym fotografem. Kochana, Ty też jesteś. Takie ładne fotki robisz, malujesz obrazy, masz tyle talentów po tacie. Korzystaj z nich a będzie zawsze przy Tobie... Ale się rozkleiłam...Trzymajmy się razem <3
OdpowiedzUsuńJa cały czas mam jeszcze nadzieję :) Ona nie znika.
UsuńI masz rację, w tym co robię, będzie zawsze ze mną.
Tak dużo nam dał z siebie, nawet część urody :)Mimo wszystko, rozklejam się gdy nadchodzi wieczór. Siadam wtedy na tarasie, patrzę w niebo i siąpię.
To naturalna reakcja, myślę, że każdy zn nas tak ma. Tylko chwila zamyślenia i zaraz się płacze...
UsuńSzysiu i Dorciu...jestem przy Was...posyłam dobre myśli i dobra energię :***
OdpowiedzUsuńDzięki Gosiu :***
Usuń