Dworek w którym straszy....

Mała wioska licząca kilkanaście gospodarstw. Może trochę więcej.
Wijąca się droga, domki rozrzucone po bokach, krzaczki, drzewa przydrożne. Cisza jakaś....
Z tyłu za domami ogródki, kwiecie przy płotach i brak ludzi  wokół.
Zaraz przy wjeździe do wioski, po lewej stronie gąszcz drzew. Gęstych , wysokich i kołyszących sie majestatycznie pośród szumu listowia.
To park. Wśród drzew stoi dworek. Podniszczony, odrapany z farby, szary i trochę przygnębiający.
Wejście wysokie, schody, tarasik...Wielkie drzwi , za nimi hol, skąd można dotrzeć  do wszystkich pomieszczeń.
Wyżej następne piętro, poddasze . Niżej piwnice, gdzie chleb pieczono. Z boku budynku wejście dla służby..
Chyba nikt tam obecnie nie mieszka.
Starzy ludzie jeszcze opowiadają.... gdy moja prababcia była młoda, pracowała tam....., w dworku straszyło.
Dawno temu....
Kilkanaście osób służących. Kuchnia i piwnica . Tam gotowano, pieczono...i szeptano ze strachem.
Nikt nie odważył się wchodzić do pokoi na górze gdy właściciel wyjeżdżał w interesach.
Nikogo nie było w domu , tylko służba a mimo to na górze, w pokojach odbywały się bale.
Było słychać muzykę , hałas i tańce. Brzęk szkła i rozmowy.
Gdy nieopatrznie jedna z nowych służących poszła zajrzeć, co się dzieje, wszystko cichło.
Właściciela nie było w okolicy ale jeśli któraś z dziewcząt chciałaby jabłko zerwać w sadzie...
Właściciel pojawiał się przy niej. Pilnował sadu i włości.
Jego kareta krążyła wokół, właściciel siedział w środku  ...
Tylko, że właściciela nie było. Wyjechał.
Wszyscy sie bali, pilnowali, starali sie nie wyściubiać nosa poza swoje pomieszczenia.
U góry było słychać kroki, ktoś chodził, hałasował,
A drzwi zamkniete.

Chodziły słuchy, że właściciel zbankrutował i zaprzedał duszę....
                                                     ..........................................................
Szkoda, że nie wiem dokładnie wszystkiego. Ci co tam pracowali już nie żyją. A opowieści różnią się trochę. Ponoć ktoś tam się powiesił nawet...
Byłam w pobliżu, nie umiałam jednak zbliżyć się do tego dworku. Potwornie tam smutno, ponuro i jakoś ciemno.
Może kiedyś uda mi się znaleźć kogoś, kto będzie wiedział dokładniej co też tam się działo.