Kruchośc kobiety

Wszystkim dziewczętom, paniom, kobietkom , dziękuję za wsparcie we wczorajszej notce. Jesteście kochane   :)
Nie chciałam pisać postu na ten temat bo to troszkę takie ... jakby narzekanie.
Tylko, że miałam problem - usunąć wszystko z naszej tablicy czy nie.?

Już wiem na czym stoję i chwała Wam za to.

Przy okazji poznałam kilka nowych blogów dzięki waszym wpisom. Jeszcze nie do końca obskoczyłam wszystkie , nie doczytałam ... Nadrobię niedługo. :)

Kobieta to krucha konstrukcja. Delikatna a zarazem silna. Tak się zastanawiałam czasami,  przecież wielkiego ciężaru nie udźwignie, mięśnie słabsze niż u mężczyzny ale za to jest siłą, która scala całą rodzinę. Niby bardziej chwiejna psychicznie ale gdy jest potrzeba to wytrzymuje więcej . A może jest to tylko stereotyp?
Mężczyźni również potrafią otoczyć opieką swoich bliskich. Dać bezpieczeństwo, jednak to nie to samo. Albo powiem, niby to samo ale w innym wymiarze.
Kobieta sprawia, że dom jest domem. W sumie mężczyzna tak samo ale...
No właśnie ale. Kiedy wchodzimy do mieszkania samotnego mężczyzny, bardzo często widać od razu, że brakuje tam kobiety.
A może najlepiej jest gdy kobieta i mężczyzna tworzą jedno i uzupełniają się?
Hmm... tak by było najlepiej ale wiadomo jak jest, nie zawsze trafiamy na tego jedynego, który potrafi się do nas dopasować.
No tak, jednak my kobietki też powinnyśmy iść na kompromis i załagodzić czasami kanty, żeby ten nasz wymarzony, jedyny, mógł się do nas dopasować.
Byle nas kochał,byle przywykł do naszych wad, byle dał troszkę wolności gdy potrzebujemy. Znaczy bez marudzenia puścił na spotkanie z innymi babkami na pogaduchy np. :)
A jeśli pozwolimy na jego wypad z kolegami na piwko to już mamy plus. Zawsze potem można powiedzieć, - ja nie protestowałam gdy chciałeś zostawić mnie samą w domu, teraz moja kolej.
Bo powiem jedno, trzymanie kurczowo drugiej osoby przy sobie prowadzi do nieszczęścia. Kisimy się  i zaczynami na siebie mruczeć. Musi być odskocznia od domu, gwaru , zamieszania i prac domowych. Niech każdy ma swój mały rewir, tylko dla siebie.
To jest zdrowe. I fajnie jest dać troszkę drugiej osobie sposobności do tego by zatęskniła, by mogła stwierdzić, że wszędzie dobrze ale w domu najlepiej.
Tylko że dom to ludzie. Nie martwy budynek. nasz dom to nasza dusza, jest tam wszystko co kochamy, poczynając od ludzi, zwierząt i kwiatków na parapecie...
Kocham mój dom, kocham go mimo nie wykończonych schodów, złażącego tynku na ścianie, czy też kiwających się drzwi. Mam wszystko co warto mieć , po prostu ludzi , których kocham.
Za ileś tam lat pójdę w piach. To w ich pamięci pozostanę, i ważne by pamiętali mnie jako kochającą żonę, matkę, siostrę czy przyjaciółkę. ..
Nie marudzącą, sknero watą jędzę :)

Upał nadal dokucza ale i tak lepiej niż gdyby śnieg padał i zawiewalo po kątach.
A tak pięknie pachnie w ogrodzie. Owady brzęczą, mrówki nic sobie nie robią ze śmiertelnego ponoć dla nich proszku i dalej rumcują po zagonach. Wszystko pięknie rośnie, kwitnie i nawet sąsiad za płotem uśmiecha się sympatycznie.
Miłego dnia wszystkim życzę :)