Przyzwyczajenia....

Szybko ciemno się robi , już po południu szarość wpada przez okno, nie lubię szarości w mieszkaniu. Zasłaniam okna i zapalam światlo. Zaraz inna energii mnie otacza. I wtedy  gdy wszystko już zrobione co zrobione miało być, biorę książkę, moszczę się na fotelu i czytam.
Czasami trafi się też fajny film ale o dobry film coś trudno ostatnio. Oczywiście musi być też kubeczek z czymś ciepłym. Herbata, kawa czy ziółka...
Tak sobie myślę, że im człowiek starszy, tym bardziej w swoich przyzwyczajeniach siedzi. Wsiąka w stały rytm dnia a jeśli się go zburzy , wypadamy z rytmu. A wtedy niech no ktoś na odcisk nadepnie...
Co prawda jeszcze w serialach brazylijskich nie siedzę ale kto wie, pewnie i ten czas nadejdzie.
Zastanawiam się dlaczego tak jest. Czyżby pewna stałość, powtarzane czynności każdego dnia były nam aż tak potrzebne ?
Chyba tak.  Właściwie życie składa się z powtarzających każdego dnia sytuacji.
Gdy tylko stawiam kawę na stole, kładę obok gazetkę czy książkę. Cukiereczki i ciasteczka. Kawa nie może stać samotnie. Choćbym nie chciała czytać czy zagryzać ciastek.
Do tego wszystkiego , od kiedy pamiętam, podwijam nogi w fotelu. Podobno niedobrze dla żylaków , ale mam tak , nie potrafię się temu oprzeć , a książka nie wciąga jeśli stopy oparte o podłogę. Istne dziwactwo.
Odpoczywam, taki mój relaks i dopiero wtedy czuję, że jest mi dobrze.
Czasami gdy jestem sama, brak mi odgłosów w mieszkaniu. Idealnej ciszy nie lubię, i dlatego gdy czytam, włączam telewizor, niech tam sobie gada po cichutku.
A znowu gdy zbyt długo hałas, pragnę już ciszy.
Nie dogodzi się kobiecie :)
Wychodzi na to, że pewne nawyki są nam potrzebne do szczęscia.
Chyba lubię te moje małe dziwactwa. Lubię wiedzieć, że po południu, po wszystkich pracach w ciągu dnia, usiądę w moim fotelu z kawą, książką czy gazeta.
A to tylko częśc przyzwyczajeń, nawyków, wszak mamy ich o wiele więcej.
I może nie wszystkie potrzebne ale moje własne, wypracowane latami każdego dnia.