Pracuję nad sobą...

Powiadają, że charakteru zmienić się nie da. Cóż, pewnie tak jest ale z latami, pod wpływem innych ludzi, zmiany poglądów, i najnormalniej pod wpływem szarej codzienności... gdzieś tam, odrobinę, prawie niezauważalnie charakter się zmienia.
Czasami łagodnieje się z latami, czasami umacniają się wady..
A może zmiany na gorsze spowodowane są ciągłą, nieustającą walką o byt? Może człowiek już nie wyrabia, nie pracuje nad sobą, a ciągły dołek powoduje, że stajemy się bardziej pyskaci, agresywni, paskudni, nie mamy siły na nic więcej?
Sama nie wiem. Gdy tak patrzę na siebie, na mój związek, charaktery nam się nie zmieniły. Jednak na niektóre sprawy mamy inne spojrzenie, zmienia sie coś bardzo powoli i jak u nas, ździebko łagodniejemy. Bij zabij, nie wiem od czego to zależy.

Przeszliśmy już do porządku dziennego nad naszymi wadami, są bo są, no i trudno. Jakoś nie udało się tego zlikwidować. Zaczynamy z nimi żyć w zgodzie. Jakby cierpliwości było więcej, i tych dobrych intencji, żeby drugiemu sprawić radość.
To dobrze ale nie obędzie sie oczywiście bez małych marudzeń, czasami i większych. 
To normalne. Jesteśmy już w średnim wieku i każdy z nas wie na czym stoi. Zatem gdy drugie podskoczy i nadepnie na odcisk to i trzeba zabrzęczeć :)

Wspólne poranki, wspólna praca wokół domu, w domu, wieczory przy kawce i filmie czy książce.  Dla tych chwil można przetrzymać każdą burzę. Tylko musi być miłość, bez tego sie nie da. Każdy z nas to wie i każdy dąży do tego, by znaleźć dla siebie tą drugą połówkę, taką osobę, która przylgnie do serca.
Czasami każdy zajęty sobą, własnymi sprawami ... ale jest. Wiemy, że w każdej chwili można zawołać i usiąść razem na pogaduszki czy też zjeść kawałek placka.
albo wspólnie krzyżówkę rozwiązać....

Poszłam dzisiaj do miasta tylko po jedną rzecz, jak zwykle wróciłam z jakimś zielskiem jak to mówi moje chłopisko.
No nie mogę się oprzeć. Już w ziemi usadowione, już trochę kolorków na rabatce. I zamęczam Was przy okazji kwietnymi fotkami :)
Popadało trochę i fajnie sie w ziemi grzebie, taka wilgotna , w sam raz by załadować do niej kwiatki.

Na obiad dzisiaj zupka była, świeżą kapustę dostałam i zaraz pokrojona w garnek poszła.
Zupełnie inny smak gdy świeże warzywko się włoży.

 

Troszkę zbiegło tak więc do zamrażarki poszło. Przyjdzie jakiś szybki, pracowity dzień, będzie  jak znalazł.

W niedzielę będe sama. Dzieci są oczywiście ale wiadomo, ze mają własne życie. Mąż pewnie dopiero na majowy weekend przyjedzie. 

może popracuję nad swoim charakterem, może pomyślę trochę, moze coś uda się zmienić ale to nie następuje tak szybko, gdzieś tam od czasu do czasu moje "Ja" podskakuje i buntuje się. Ciekawe kto wygra:)

Zawsze jest jakaś książka pod ręką. W chłodne dni lubie sie zaszyć w fotelu z lekturą i poczytać.

Można by jakiś film obejrzeć ale jakoś nie potrafię znaleźć nic ciekawego. Przeważnie same powtórki.

 

 

 Nic, czas ogien zrobić, woda będzie potrzebna. Dzieci drzewo wrzucają a ja w domu gospodarzę. Na dzisiaj już konic, wieczór nadchodzi. Taras zamykam i książkę chwycę. Czas na zasłużony odpoczynek. Miłej niedzieli Wam życzę :)