Szczęście parami chodzi? Chyba nie

Dwa pączki już na boku :)
Od wtorku jestem już babcią. córcia spokojnie, bez komplikacji urodziła synka.
Po południu mam zamiar jechać do szpitala w odwiedziny. Nie mogę się już doczekać :)
Nowy członek rodziny, taki malutki jeszcze , a tyle radości wszystkim daje.

Trochę smutniejsza sprawa, tato też trafił do szpitala, także jeszcze do końca tygodnia, chcę i tatę odwiedzić. Z jednej strony dobrze, że jest pod opieką i wszystkie badania, decyzje , na miejscu są realizowane.
Takie objeżdżanie , codziennie do lekarzy, laboratorium, stanie w kolejkach, jest dla chorego człowieka męczące,  Zatem, czekamy na wyniki i trzymamy kciuki za tatę :)

Za chwilę muszę się ładnie umalować i ubrać, żeby wnuk nie pomyślał - co za rozczochrana lampucera za moją babcię się podaje :))

No nic, dopijam kawkę, na pączki już nie bardzo mogę patrzeć , a w głowie dwie myśli , narodziny i choroba. I tak mi kołaczą, niepokoją. .. W jednej chwili uśmiecham się do siebie, bo dzidziuś i córcia, i zięć, który opiekuje się w szpitalu jednym i drugim, żeby troszkę mogła pospać, odpocząć.  .
Za chwilę wkrada się niepokój o tatę, no i o mamę bo przecież stresuje się tym wszystkim.

A mówią, że szczęście parami chodzi.
A może tego drugiego po prostu nie widzę.

Ech! Trzeba być dobrej myśli. I jestem optymistką, jestem, nawet jeśli ta ciemna chmura okrywa  radość, zaciemnia, i tak jestem optymistką.